We kennen allemaal de vijf zintuigen: horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Maar er is ook een zesde zintuig, iets dat verder gaat dan wat we met onze gewone zintuigen kunnen waarnemen. In de spirituele wereld noemen we dit ook wel ‘helder waarnemen’ of intuïtieve vermogens. Misschien heb je zelf wel eens gedacht:“Hoe weet ik dit?”Of: “Waarom voel ik dit ineens zó sterk aan?” Grote kans dat je dan contact maakt met jouw zesde zintuig. En wist je dat dat zintuig allerlei vormen kan aannemen?Misschien herken jij er wel één of meerdere bij jezelf. Ik zie, ik zie… wat jij niet ziet (Helderziend)Helderziendheid klinkt misschien een beetje mysterieus of ‘zweverig’, maar eigenlijk is het heel natuurlijk.Het betekent simpelweg dat je beelden, visioenen of flitsen van informatie kunt zien, niet met je fysieke ogen, maar met je innerlijke blik. Dit kan er bijvoorbeeld zo uitzien:• Je krijgt ineens een beeld van iemand die je gaat bellen.• Je ziet kleuren of aura’s rond mensen.• Je droomt iets dat later uitkomt.• Je visualiseert iets wat je helpt bij het maken van keuzes. Zelf krijg ik vaak beelden of flitsen van iets wat zich afspeelt of gaat afspelen. Soms zie ik een soort minifilmpje in mijn hoofd. Het voelt alsof er een extra laag informatie beschikbaar is die me inzichten geeft. Dat kan heel subtiel zijn, maar ook heel duidelijk. Voelen als superkracht (Heldervoelend)Ben jij een sfeer-spons? Dan is de kans groot dat jij heldervoelend bent.Je voelt feilloos aan hoe iemand zich echt voelt, ook als diegene dat niet laat merken. Je neemt emoties en energieën van anderen op alsof ze van jou zijn. Herkenbare voorbeelden:• Je voelt direct de sfeer in een ruimte.• Je voelt verdriet of spanning bij iemand zonder dat het zichtbaar is.• Je raakt snel overprikkeld in groepen.• Je leeft intens mee met anderen. Voor mij is dit dagelijks voelbaar.Als ik niet oplet, loop ik zomaar met de emoties van een ander op mijn schouders. Maar sinds ik dit herken, weet ik hoe ik ermee om kan gaan, en dat voelt als een superkracht. Die stem in je hoofd is niet gek (Helderhorend)Helderhorend zijn betekent dat je informatie opvangt via geluid: een stem, een woord, een liedje. Niet van buitenaf, maar van binnenuit. Je hoort als het ware fluisteringen van je intuïtie of gidsen. Soms hoor ik zinnen die ineens oppoppen, niet van mezelf, maar wél precies wat ik moet zeggen of weten op dat moment. Zo’n stemmetje waar je maar beter naar kunt luisteren. Voorbeelden hiervan:• Je hoort een stem die je iets influistert op een belangrijk moment.• Je hoort in gedachten een naam terwijl je niet weet waarom, en die blijkt ineens relevant.• Je hoort een liedje dat exact aansluit bij jouw situatie, op het perfecte moment. Het is soms zó subtiel dat je het bijna mist, maar als je erop leert letten, wordt het steeds duidelijker. Denk aan dat zinnetje in je hoofd dat je zomaar zegt tegen een vriend of vriendin, en dat blijkt dan precies te zijn wat diegene moest horen. Zomaar weten zonder reden (Helderwetend)Dit is mijn sterkste gave: ik weet het gewoon.Zonder bewijs, zonder logica. De kennis is er ineens, als een soort download. Vroeger twijfelde ik eraan, maar inmiddels weet ik dat dit een vorm van intuïtie is die ik mag vertrouwen.Mensen stellen me een vraag en ik hoor mezelf antwoorden alsof het van buiten mij komt. Of ik zeg zomaar iets wat later precies blijkt te kloppen. Het gebeurt zo vaak dat ik inmiddels wéét dat dit echt is. Herken je dit?• Je weet dat iemand gaat bellen, en het gebeurt.• Je voelt direct of iets klopt of niet.• Je weet wat iemand gaat zeggen nog vóórdat die persoon zijn of haar mond opent.• Je geeft spontaan advies dat zó raak is dat mensen je verbaasd aankijken. Hoe meer ik erop vertrouw, hoe krachtiger het wordt. Die geur is geen toeval (Helderruikend)Sommige mensen ruiken dingen die er fysiek niet zijn. Denk aan sigarettenrook als je aan je overleden opa denkt, een bloemengeur bij een mooi spiritueel moment, of ze krijgen via geur een waarschuwing of juist een geruststelling. Deze gave is zeldzamer, maar zeker niet minder sterk. Geur is emotie en vaak ook een boodschap. Voorbeelden:• Je ruikt de aftershave van je overleden opa.• Je ruikt bloemen als je mediteert.• Je ruikt sigarettenrook zonder dat iemand rookt, precies op het moment dat je aan iemand denkt. Geur gaat direct naar je gevoel en is dus vaak een heel directe manier van weten. Kauwgom op afstand!? (Helderproevend)Dit is misschien wel de mafste, maar ó zo grappige gave.Je proeft iets in je mond zonder dat je iets eet of drinkt.Ik heb dit maar één keer meegemaakt en dat was echt bizar.Ik was aan het bellen met mijn zusje, ze was in een andere stad met vrienden, en ineens vroeg ik:“Heb jij die roze bubbelgum in je mond of zo?”Ik proefde het zó duidelijk. En ja hoor, ze barstte in lachen uit.Ze had roze bubbelgum in haar mond, precies wat ik proefde. Hoe dan? En jij, welke helderheid leeft in jou?Iedereen heeft intuïtieve gaven.Bij sommigen staan ze volop aan, bij anderen sluimeren ze nog een beetje. En weet je, er is geen goed of fout, geen beter of meer ontwikkeld. Alles begint met herkennen, voelen wat bij jou past en het leren vertrouwen. Mijn tip, let eens op de kleine dingen.• Welke zintuiglijke indruk komt steeds terug?• Wanneer voel je iets voordat het gebeurt?• Op welke manier krijg jij inzichten? Jouw zesde zintuig is er al, jij hoeft het alleen maar (opnieuw) te ontdekken en erop te vertrouwen.

Wanneer voel jij je echt gelukkig? Misschien denk je aan een ontspannen dag op een zonovergoten strand met je beste vrienden, waar de dagelijkse zorgen even helemaal wegvallen. Of zie je jezelf eerder als eigenaar van een succesvol bedrijf dat soepel draait, zelfs terwijl jij slaapt, en dat je in staat stelt om je gezin een comfortabel leven te bieden? Wat geluk ook voor jou betekent, één ding is zeker: het is iets heel persoonlijks. Niet alleen verschilt het van persoon tot persoon, maar het verandert ook door de jaren heen. Denk maar eens terug aan je dromen van vijf jaar geleden, grote kans dat die nu niet meer hetzelfde zijn. Zijn we echt op zoek naar geluk?Geluk najagen kan ons enorm motiveren, dat is waar. Maar de laatste tijd stel ik mezelf een andere vraag: zijn we écht bezig met het najagen van geluk, of zijn we vooral gefixeerd op het verschil tussen wat we hebben en wat we denken te missen? Kijk maar naar de groeiende wereld van zelfhulpboeken, cursussen en coaches. We lezen, leren en luisteren. We proberen allerlei strategieën toe te passen om dichter bij dat ideale plaatje te komen. En eerlijk is eerlijk, veel van die tools zijn écht waardevol. Zelf ben ik er ook ingedoken en heb ik er mooie inzichten uit gehaald.Maar hier zit het probleem: we passen het vaak niet structureel toe. Zelfs bekende coaches zeggen dat hun succes deels komt doordat mensen blijven terugkomen… juist omdat ze niet doen wat ze geleerd hebben. We raken geïnspireerd, we voelen de vonk, maar binnen een week zijn we weer terug bij af. Niet omdat de boodschap niet klopt, maar omdat we het idee van geluk vaak te groot en te ingewikkeld maken. Geluk in eenvoudLaten we even teruggaan naar de basis. Beantwoord voor jezelf eens deze twee vragen: • Wat betekent geluk voor mij?• Wat maakt mij gelukkig? Waarschijnlijk was je antwoord op de eerste vraag een heel verhaal, en het tweede een lijstje van simpele dingen: een goed gesprek, een knuffel, een grappig filmpje, een avondje koken met vrienden. En toch zijn het juist die kleine momenten die ons werkelijk een gevoel van geluk geven, hoe vluchtig ook. Voor mij was er zo’n moment waarop ik echt besefte wat geluk voor mij betekent: toen ik mijn man leerde kennen. Die tijd van verhuizen, plannen maken en uiteindelijk trouwen gaf me een diep gevoel van vervulling dat ik daarvoor niet kende.Vroeger dacht ik dat ik gelukkig zou worden als ik kapster werd, dat was mijn droom en mijn idee van succes. Maar later ontdekte ik dat geluk soms op onverwachte plekken ligt, en dat het leven andere wendingen kan nemen die je juist vervullen. Wat mij nu vaak echt gelukkig maakt, zijn de simpele, pure momenten, zoals het zien genieten van mijn kinderen. Waar ik vroeger vooral plezier haalde uit feestjes als carnaval of een dagje kermis, geniet ik daar nu vooral omdat ik zie hoe blij mijn kinderen ervan worden. Dat geeft mij een diepere voldoening dan ik ooit alleen had kunnen ervaren. Tijd voor iets anders: innerlijke vredeWat nou als we niet langer streven naar een constant gevoel van geluk, maar in plaats daarvan op zoek gaan naar rust? Naar vrede met waar we zijn en wie we zijn op dit moment?Want kijk eens eerlijk naar je leven nu. Hoeveel dingen die je nu hebt, waren ooit een droom? Een fijne relatie, een eigen huis, een stabiel inkomen, grote kans dat je er minstens één van bereikt hebt. Maar voel je je ook echt tevreden?Vaak blijven we streven, omdat geluk voor ons aanvoelt als iets buiten onszelf, iets dat we nog moeten vinden of bereiken. Maar vrede komt van binnen. Het ontstaat wanneer we leren waarderen wat er al is, dankbaar zijn voor de weg die we al hebben afgelegd, en keuzes maken vanuit onze passies in plaats van onze angsten of tekorten. Voor mij heeft het duiken in het spirituele veel rust en houvast gebracht. Het helpt me om mijn gedachten te ordenen en te leven vanuit een plek van vertrouwen in mezelf en het leven. Geluk of vrede?Misschien draait het leven minder om het eindeloos najagen van geluk, en meer om het creëren van ruimte voor rust, voor waardering, voor betekenis. En vanuit die plek komt geluk vaak vanzelf, onverwacht, en in de kleinste dingen.Dus stel jezelf eens de vraag: niet alleen “wat maakt me gelukkig?”, maar ook “wat geeft me rust?”

“Waar ken ik jou toch van?”Soms kijk je iemand in de ogen en voel je het meteen: dit is geen gewone ontmoeting. Er is herkenning, een klik die dieper gaat dan woorden. Ooit had ik zo’n ontmoeting waarbij het voelde alsof alle grenzen wegvielen, alsof er iets ouds en vertrouwds tussen ons speelde. Het ging verder dan de situatie van toen. Er ontstond een gevoel van verbondenheid dat me diep raakte. Dat moment liet me beseffen: sommige ontmoetingen zijn niet te verklaren met je hoofd, alleen met je hart. En tegelijkertijd wist ik: dit is niet blijvend. Ook deze ziel mocht ik weer loslaten, hoe bijzonder het contact ook was. Niet alles of iedereen blijft. Maar sommige ontmoetingen laten een afdruk op je ziel achter, en dat is genoeg. We leven in een tijd waarin de waarheid sneller zichtbaar wordt, ook in de liefde. Steeds meer mensen ontmoeten nu hun soulmate of tweelingziel. Dat voelt intens, alsof je elkaar al eeuwen kent. En dat klopt ook vaak. In zielsrelaties ben je al eerder met elkaar verbonden geweest. Je loopt samen een pad van heling, groei en bewustwording. Wat is het verschil?• Een soulmate is iemand die je ziel herkent. Jullie ondersteunen elkaar, spiegelen en leren. Dat kan een partner zijn, maar ook een kind, vriend of familielid. Het voelt als thuiskomen.• Een tweelingziel is nog dieper. Je bent als yin en yang: één ziel in twee lichamen. Deze relatie is vaak stormachtig en transformerend. Je komt elkaar tegen om te helen, op het diepste niveau. Het is niet altijd makkelijk, soms zelfs pijnlijk, maar het doel is groei en uiteindelijk: innerlijke rust.• En dan is er nog je zielsfamilie. Mensen bij wie je je meteen veilig en gezien voelt. Je hoeft niet alles uit te leggen, want jullie voelen elkaar. Het zijn de mensen die je ziel verwarmen, zonder dat het  per se een liefdesrelatie is. Zielsrelaties vragen iets van je. Ze laten je voelen waar je nog mag helen. Oude pijn komt naar boven, juist omdat je ziel die wil loslaten. Het is niet altijd licht en luchtig, maar wel liefdevol. Want door die ander leer je jezelf dieper kennen. Dus als je iemand ontmoet en je hart maakt een sprongetje dat je niet kunt verklaren… sta er dan bij stil. Misschien is het een stukje ziel dat je herkent. Misschien duurt het even. Misschien maar kort. Maar het heeft je iets gebracht. En dat is precies de bedoeling.

Als medium en coach spreek ik regelmatig mensen die worstelen met verbroken familiebanden. Het is een thema dat diep raakt, en eerlijk gezegd ook iets wat op mijn eigen pad heeft gespeeld. Juist daardoor weet ik hoe moeilijk het is om los te laten, zeker als het gaat om mensen die ooit zo dichtbij stonden. En toch… soms is het nodig. Omdat het leven ons vraagt te kiezen voor onszelf, hoe pijnlijk dat ook is. Weet je lieve mensen, sommige besluiten voel je al maanden van tevoren aankomen. Je probeert het nog even uit te stellen, omdat je weet dat het je diep zal raken. Maar uiteindelijk komt er dat moment dat je voelt: tot hier, en niet verder. Wanneer mensen, hoe dierbaar ook, geen oprechte interesse meer tonen, afstandelijk of zelfs onaangenaam reageren, dan komt er een punt waarop je jezelf moet beschermen. Dat is geen egoïsme. Dat is zelfliefde. Onlangs sprak ik een moeder in mijn praktijk die in haar zachtheid jarenlang hoop bleef houden op herstel van het contact met haar dochter. Maar telkens weer werd ze geconfronteerd met afstand en afwijzing. Uiteindelijk voelde ze dat het niet langer ging: ik verlies mezelf hierin, zei ze. Ze besloot het contact los te laten. Niet vanuit boosheid, maar vanuit innerlijke rust. Af en toe brandt ze een kaarsje, voor haar dochter én voor zichzelf. Om de liefde niet te verliezen, ook al is er nu afstand. Ik herkende haar verhaal. En ik weet hoe moeilijk het is om trouw te blijven aan wat jij van binnen voelt, ook als de buitenwereld dat niet begrijpt. Maar daar ligt de kracht: dat je leert luisteren naar je innerlijke stem. Dat jij de enige bent die weet wat goed is voor jouw hart, jouw energie, jouw leven. Loslaten is geen falen. Het is soms de meest liefdevolle keuze die je kunt maken.Dus aan iedereen die met een soortgelijke situatie te maken heeft: weet dat je niet alleen bent. En weet dat kiezen voor jezelf geen egoïsme is, maar een daad van moed. Als het de bedoeling is dat het contact hersteld wordt, dan zal dat gebeuren. Op het juiste moment. En dan zal je begrijpen waarom dit proces nodig was.

Er zijn situaties waarin je lichaam steeds opnieuw protesteert, zonder duidelijke medische reden. Vaak gebeurt dat in contact met mensen die je het meest dierbaar zijn: familie.

Vraag van een cliënt: "Werkt de Wet van Aantrekkingskracht nou écht? Of is het gewoon toeval?"